تحلیل بحران‌های مدیریتی در سازمان‌های علمی - فرهنگی براساس روش فراترکیب

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، گروه مدیریت، هیئت‌علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران.

2 استادیار، پژوهشگر همکار جامعه المصطفی العالمیه، قم، ایران.

چکیده

مقدمه و اهداف: سازمان‌های علمی - فرهنگی، زمینه‌ساز رهنمون شدن جامعه به‌سوی تکامل بوده و در حرکت آسان و مستمر آن به‌سوی تعالی اثرگذارند. یک جامعه آنگاه، پویا و متعالی است که سازمان‌های علمی - فرهنگی  آن وظایف و نقش‌های اصلی و بی‌بدیل خود را در آموزش، تربیت و اجتماعی‌سازی افراد ایفا کرده باشد و درعین‌حال، مبانی و ابزارهای لازم و کافی را برای نظارت و کنترل بر جریان امور فرهنگی جامعه معرفی و فراهم نموده باشد. اینکه رفتارهای افراد جامعه هنجارمند و ارزش‌های انسانی و اسلامی در آن متبلور است، به‌دلیل حضور پویای سازمان‌های علمی - فرهنگی است. به همین دلیل مدیریت منطقی، معقول و متناسب سازمان‌های علمی - فرهنگی سبب می‌شود تا این سازمان‌ها در تحقق مأموریت و رسالت خود، که هدایت افراد جامعه در مسیر رشد و بالندگی است، موفق باشند؛ اما بحران‌های مدیریتی سبب می‌شود که این سازمان‌ها از پیمودن مسیر موفقیت و تحقق رسالت خود باز بمانند و کیان و هویت و بلکه هستی‌ آنها در معرض نابودی قرار بگیرد؛ از این جهت چنان‌که مدیریت معقول و عالمانه از سؤالات سازمان‌های علمی - فرهنگی است، بحران‌های مدیریتی نیز از سؤالات این سازمان‌ها محسوب می‌شود. در مورد بحران‌های سازمان‌های علمی - فرهنگی، تحقیقات زیادی انجام شده است و از زاویه‌های مختلفی بحران‌های مورد نظر دسته‌بندی و تحلیل شده‌اند؛ ولی در مورد بحران‌های مدیریتی این سازمان‌ها تحقیقی دیده نشد؛ ازاین‌رو هدف اصلی تحقیق حاضر این است که ضمن مطالعه ادبیات و تحقیقات موجود، بحران‌های مدیریتی سازمان‌های علمی - فرهنگی را معرفی و تحلیل نماید.
روش: در این تحقیق از روش فراترکیب و تحلیل محتوا استفاده شده است. پژوهش حاضر با رویکردی توسعه‌ای و براساس داده‌های کیفی انجام شده است که به‌صورت کتابخانه‌ای و ازطریق مطالعات ثانویه و اسنادی گردآوری شده‌اند. این پژوهش با هدف ارتقای کیفیت نتایج به استفاده از تحلیل اسنادی روی آورده است و از فراترکیب به‌عنوان روشی جامع برای استخراج یافته‌ها بهره گرفته است. جامعه مورد مطالعه تمامی آثاری است که از سال‌های 1380-1402 در سامانه‌ها و نشریات، پایان‌نامه‌ها و کتب علمی مورد تحقیق قرار گرفته است. در جستجوی انجام‌شده براساس کلید واژگان مانند بحران‌های سازمان‌های علمی - فرهنگی، چالش‌های آموزش‌عالی، بحران‌های حوزه‌های علمیه، مسائل آموزش‌عالی، مسائل و مشکلات دانشگاه، بحران‌های دانشگاه، بحران سازمان‌های علمی - فرهنگی، 300 تحقیق مرتبط با این موضوع براساس عنوان، چکیده، و محتوا شناسایی شد که براساس فرایند روش فراترکیب، درنهایت به 12 تحقیق مرتبط انجامید.
نتایج: آنچه بعد از جمع‌آوری و تحلیل داده‌های تحقیق به‌دست آمد، نشان از بحران‌های متعدد در سازمان‌های علمی - فرهنگی بود؛ ولی مسئله تحقیق حاضر این بود که سازمان‌های علمی - فرهنگی با چه بحران‌های مدیریتی مواجه‌اند؛ به‌دیگرسخن، اینکه سازمان‌های علمی فرهنگی، نتوانستند انتظارات جامعه را برآورده و به‌درستی نقش خود را در جامعه ایفا نمایند، از یک مسئله‌ای ریشه‌ای‌تر حکایت می‌کند و آن این است که این سازمان‌ها با بحران‌های مدیریتی درگیر هستند و اگر مدیریت این مجموعه‌ها به خوبی کار می‌کردند، بحران‌های دیگر هم شکل نمی‌گرفتند؛ زیرا مدیریت، بسان قلب و مغز یک سازمان است؛ از این‌رو اگر درست کار کند، بقیه هم درست عمل می‌کنند؛ اما اگر درست عمل نکنند و با بحران مواجه باشند، بقیه هم با بحران مواجه می‌شوند. به همین دلیل، تحلیل داده‌ها به شکلی انجام شد که بحران‌های مدیریتی این سازمان‌ها شناسایی شود تا از این طریق به مدیریت سالم این سازمان‌ها نقبی زده شود. براساس تحقیق و تحلیل محتوای انجام‌شده روی 12 تحقیق مرتبط، 110 کد، 30 مفهوم و 13 مقوله بهدست آمد. این 13 مقوله، همان 13 بحران مدیریتی هستند که سازمان‌های علمی - فرهنگی با آنها مواجه بوده یا ممکن است مواجه شوند. این 13 بحران عبارت‌اند از:
1. بحران برنامه‌ریزی استراتژیک؛
2. بحران سیاست‌گذاری؛
3. بحران هدف‌گذاری و اولویت‌بندی؛
4. بحران کارآمدی سنجش و پذیرش؛
5. بحران ارزیابی و نظارت در نظام آموزش‌عالی؛
6. بحران ارتباط مناسب میان دانشگاه با جامعه (صنعت، خدمات، خانواده، کشاورزی)؛
7. بحران مدیریت منابع و سرمایه انسانی؛
8. بحران اخلاقی و فرهنگی؛
9. بحران ارتباطات بین‌المللی؛
10. بحران مالکیت و مدیریت؛
11. بحران مالی و بودجه؛
12. بحران ساختاری.
بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به آنچه در مورد نتایج تحقیق ارائه شد، چند نکته قابل تحلیل است: دسته‌بندی و ارتباط بحران‌ها با یکدیگر، ریشه نظری بحران‌ها و اثرات کلان بحران‌ها و راهکارهای مدیریت آنها:
الف) دسته‌بندی بحران‌ها و ارتباط سیستماتیک آنها: بحران‌های یادشده را می‌توان در پنج محور کلی طبقه‌بندی کرد: 
1. حکمرانی ناکارآمد که ناشی از دو امر زیر است:
- بحران برنامه‌ریزی استراتژیک، سیاست‌گذاری، و رهبری استراتژیک: ناتوانی در تدوین استراتژی‌های بلندمدت مبتنی‌بر تحلیل SWOT و فقدان رهبری تحول‌آفرین، به واکنشی بودن سازمان‌ها منجر شده است. این مسئله با بحران مالکیت (وابستگی به دولت) و ساختارهای بوروکراتیک تشدید می‌شود. 
- تعارض خط‌مشی‌ها: تضاد بین سیاست‌های پژوهشی و اقتصادی (مانند اولویت واردات بر تولید دانش‌بنیان) نشان‌دهنده ناهماهنگی در سطح کلان نظام حکمرانی است. 
2. گسست از جامعه و محیط بین‌الملل: دانشگاه‌ها به‌جای حل مسائل واقعی (صنعت، کشاورزی، خدمات)، در چهارچوبی خودمرجع عمل می‌کنند. رشته‌های تحصیلی و سرفصل‌ها با نیازهای مخاطبان داخلی و بین‌المللی همخوانی ندارند. این مسئله با بحران هدف‌گذاری و پذیرش دانشجو (تست‌محوری به‌جای شایستگی‌محوری) پیوند خورده است.
3. مدیریت ناکارآمد منابع مالی، سرمایه انسانی، و ارزیابی: کمبود بودجه، خصوصی‌سازی غیراصولی، و استفاده نابهینه از استادان / دانشجویان (عدم تطابق تخصص با مأموریت) نشانگر فقدان نظام مدیریت منابع یکپارچه است. ارزیابی‌های نمادین و فاقد کیفیت نیز بهبود را ناممکن می‌کند.
4. چالش‌های اخلاقی -فرهنگی: کالایی شدن علم، فردگرایی، و بوروکراسی حاکم، ارزش‌های بنیادین آموزشی را تضعیف کرده و سودگرایی جانشین فضیلت‌گرایی شده است. این بحران با جهت‌گیری اقتصادی دانشگاه‌ها (بنگاه‌سازی) تشدید می‌شود.
5. مشکلات ساختاری: ساختارهای متصلب و بوروکراتیک یا به عبارتی بوروکراسی عمیق، مانع انعطاف‌پذیری و نوآوری می‌شود. این مسئله در بحران‌های سیاست‌گذاری و مالکیت (وابستگی به دولت) ریشه دارد. 
ب) ریشه‌یابی نظری بحران‌ها: به‌لحاظ نظری بحران‌های کنونی ریشه در نظریات زیر دارد که:
1. نظریه نهادی: سازمان‌های علمی - فرهنگی تحت‌تأثیر فشارهای نهادی (دولتی، اقتصادی، و ایدئولوژیک) به‌جای پاسخ به نیازهای واقعی، به «مشروعیت‌نمایی» می‌پردازند. مثال: گسترش رشته‌های غیرکاربردی برای جذب دانشجو. 
2. چهارچوب حکمرانی چندسطحی: تعارض بین خط‌مشی‌های ملی (مثل سیاست‌های اقتصادی) و مأموریت‌های سازمانی (تولید علم) نشان‌دهنده شکاف در هماهنگی سطوح مختلف حکمرانی است. 
3. نظریه وابستگی منابع: وابستگی مالی به دولت و عدم تنوع‌بخشی به درآمدها، استقلال دانشگاه‌ها را محدود و آنها را به ابزار اجرای سیاست‌های کوتاه‌مدت تبدیل می‌کند. 
ج) اثرات کلان بحران‌ها: بحران‌های یادشده در آموزش‌عالی، اثرات منفی بر جامعه هم دارد که عبارت‌اند از:
1. تضعیف نقش دانشگاه در توسعه پایدار: تمرکز بر تولید مقالات علمی بدون حل مسائل جامعه، کاهش اعتماد عمومی به نهاد علم را در پی دارد.
2. مهاجرت نخبگان و فرار مغزها: ناکارآمدی سیستم آموزشی و فقدان چشم‌انداز شغلی، مهاجرت دانشجویان و استادان را تشدید می‌کند.
3. کاهش رقابت‌پذیری بین‌المللی: برنامه‌های غیرمنعطف و عدم تطابق با استانداردهای جهانی، جایگاه ایران در رتبه‌بندی‌های علمی را تنزل می‌دهد.
براساس آنچه بیان شد، برای رفع بحران‌های ارائه‌شده، می‌توان از این راهکارها بهره‌گرفت: اصلاح حکمرانی آموزشی، ارتباط مؤثر با جامعه و جهان، تحول در مدیریت منابع، بازتعریف ارزش‌های اخلاقی و اصلاح ساختار نظام آموزشی.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analysis of Management Crises in Ccientific and Cultural Organizations Based on the Meta-Synthesis Method

نویسندگان [English]

  • Abutaleb Khedmati 1
  • Mohammadreza Rahimi 2
1 Assistant Professor, Department of Management, Faculty Member at Research Institute of Hawzah and University (RIHU), Qom, Iran
2 Assistant Professor, Research Associate at Al-Mustafa International University, Qom, Iran.
چکیده [English]

Introduction and Objectives: Scientific-cultural organizations play a pivotal role in guiding societies toward progress and sustainable development. A dynamic and thriving society depends on these organizations fulfilling their essential functions in education, socialization, and cultural oversight. When societal behaviors align with ethical and Islamic values, it is largely due to the active presence of such institutions. Effective management of scientific-cultural organizations ensures their success in fostering societal growth. However, managerial crises hinder their ability to achieve their mission, jeopardizing their integrity and existence. While extensive research has examined crises in these organizations, few studies have specifically addressed managerial crises. This study aims to fill this gap by identifying and analyzing managerial crises in scientific-cultural organizations through a review of existing literature.
Method: This research employs a meta-synthesis approach and qualitative content analysis. Data were collected through secondary and documentary research, focusing on studies published between 2001 and 2023 in academic databases, journals, theses, and books. Keywords such as "crises in scientific-cultural organizations," "higher education challenges," and "university management crises" yielded 300 relevant studies, of which 12 met the criteria for in-depth analysis.
Results: The findings revealed numerous crises within scientific-cultural organizations. However, the core focus of this study was to identify the specific managerial crises these institutions face. In other words, the failure of scientific-cultural organizations to meet societal expectations and fulfill their proper role points to a more fundamental issue: these organizations are grappling with management crises. The analysis suggests that if these institutions had effective  management systems in place, other crises would not have emerged. Management serves as the heart and mind of an organization—when it functions properly, all other components operate smoothly. Conversely, dysfunctional or crisis-ridden management inevitably leads to systemic failures. For this reason, the data analysis was specifically designed to identify these managerial crises, thereby paving the way for healthier and more effective organizational management. The analysis identified 110 codes, 30 concepts, and 13 key managerial crises in scientific-cultural organizations:
1. Strategic Planning Crisis
2. Policy-Making Crisis
3. Goal-Setting and Prioritization Crisis
4. Admission and Evaluation Crisis
5. Monitoring and Assessment Crisis in Higher Education
6. University-Society Disconnect (Industry, Services, Agriculture, Family)
7. Human Resource Management Crisis
8. Ethical and Cultural Crisis
9. International Relations Crisis
10. Ownership and Governance Crisis
11. Financial and Budgetary Crisis
12. Structural Crisis
Discussion and Conclusion: The crises were categorized into five thematic clusters:
1. Ineffective Governance: Weak strategic planning, conflicting policies, and bureaucratic rigidity.
2. Societal and Global Disengagement: Mismatch between academic programs and real-world needs.
3. Resource Mismanagement: Poor financial and human capital allocation.
4. Ethical-Cultural Decline: Commercialization of education and erosion of core values.
5. Structural Inflexibility: Bureaucratic barriers to innovation.
Theoretical Roots:
* Institutional Theory: Organizations prioritize legitimacy over societal needs (e.g., expanding irrelevant programs).
* Multi-Level Governance: Misalignment between national policies and institutional missions.
* Resource Dependency Theory: Financial reliance on the state undermines autonomy.
Macro-Level Impacts:
1. Undermined Role in Sustainable Development: Focus on theoretical output over practical solutions reduces public trust.
2. Brain Drain: Inefficient systems drive talent migration.
3. Declining Global Competitiveness: Rigid structures hinder international benchmarking.
Solutions: Reforming educational governance, strengthening societal and global ties, optimizing resource management, and realigning ethical values.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Scientific-cultural organizations
  • crisis
  • crisis management
  • managerial crises
  • meta-synthesis

مراجع

  1. اربطانی، روشندل؛ پورعزت، علی‌اصغر و آرین قلی‌پور. (1387). «تدوین الگوى جامع فراگرد مدیریت بحران با رویکرد نظم و امنیت». فصلنامه دانش انتظامی، 10(2): 40-76.
  2. ازگلی، محمد. (1385). درآمدی بر شناخت دانش و مهارت مدیران فرهنگی کشور. تهران: شورای انقلاب فرهنگی.
  3. اسکات، ریچارد. (1387). سازمان به مثابه سیستم‌های عقلایی، طبیعی و باز. ترجمه: میرزایی اهرنجانی، تهران: سمت.
  4. اسکندری، حمید. (1392). الگوهای سناریونویسی در مدیریت بحران. تهران: بوستان حمید.
  5. افتخاری، اصغر و ابوالحسن حسین‌زاده. (1389). «الگوی مدیریت بحران سیاسی در سیره امام خمینیe». مجله آفاق امنیت، 3(9): 59-80.
  6. آقازاده، سیدرسول. (1389). «همایش ملی چالش‌های مدیریت و رهبری در سازمان‌های ایرانی». دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات اصفهان، 24 تیر 1389.
  7. بابایی اهری، مهدی. (13۳2). «مدیریت بحران‌های سازمانی». مجله کمال مدیریت، ش ۱و 5، ص121-122.
  8. باقری، مصباح الهدی. (1380). «جنبه‌های از مدیریت بحران پیامبر اکرمn». مجله اندیشه صادق، 2(34): 5-21.
  9. پسران قادر، مجید. (1383). مدیریت و سازمان (از دیوانسالاری تا ویژه سالاری). تهران: نشر ارغنون.
  10. حاجی خواجه‌لو، صالح رشید و یوسف زلفی‌اقدم. (1389). «دستاوردها، چالش‌ها، بحران‌ها و پیشران‌های آموزش‌عالی». مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی.
  11. حبیبی بابادی، احمد؛ بهشتی‌فر، ملیکه و حسین کاظمی. (1401). «شناخت و تحلیل کیفی چالش‌های آموزشی عالی در ایران». جامعه‌شناسی سیاسی ایران، 5(11): 6346-6368.
  12. حسین‌زاده جاغرق، ابوالحسن. (1391). مدیریت بحران در سیره امام خمینیe. تهران: انتشارات دانشگاه امام صادق (ع).

خواجه عمری. (1396). وبگاه وزارت علوم افغانستان.

https://mohe.gov.af

  1. دهخدا، علی اکبر. (1377). لغتنامه دهخدا. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  2. رحمانی، جعفر. (1394). مدیریت فرهنگی. قم: انتشارات جامعه المصطفی العالمیه.
  3. رحیمی(روشن)، حسن. ( 1399). الگوی مدیریت بحران در اندیشه و سیره امام خمینیe، فصلنامه مدیریت، 12(4): 73-98.
  4. رضائیان، علی. (1388). مبانی سازمان و مدیریت. تهران: سمت.
  5. رمضانی، رضا. (1381). «مشکلات کنونی دانشگاه‌ها و نظام توسعه علمی کشور». فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی در آموزش‌عالی، 8(3 پیاپی 25): 37-62.
  6. سلیمی، جمال؛ قاسمی، مجید و آرش عبدی. (1398). «چالش‌های نوظهور آموزش‌عالی ایران و ارائه الگوی مفهومی؛ یک مطالعه گراندد تئوری». مجله مدیریت و برنامه‌ریزی در نظام‌های آموزشی، 12(2پیاپی 23): 127-156.
  7. شیرزاد، زینب؛ رجایی‌پور، سعید و بهروز مهرام. (1401). «تبیین چالش‌های آموزش‌عالی ایران در مواجهه با جهانی شدن (مطالعه‌ای مبتنی‌بر پدیدارشناسی)». مجله مدیریت و برنامه‌ریزی در نظام آموزشی، 15 (1 پیاپی 28): 105-128.
  8. صالحی، غلامرضا ذاکر. (1400). در سایت.

https://www.irna.ir/news

  1. عباسی، محمدرضا و علی‌اصغر شیرپزآرانی. (1390). «سیاست‌گذاری کیفیت آموزش‌عالی: چالش‌ها و چشم‌اندازها». مجموعه مقالات پنجمین همایش ارزیابی کیفیت در نظام دانشگاهی، سایت.
  1. عمید، حسن. (1356). فرهنگ فارسی عمید. تهران: راه رشد.
  2. فراستخواه، مقصود. (1395). زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی آموزش عالی ایران و نقش ارزیابی درونی در بهبود کیفیت آن. تهران: مؤسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی.
  3. قالیباف، محمد باقر و زهرا قراگوزلو. (1387). «بررسی نقش و جایگاه پلیس در مدیریت بحران هنگام بروز بلایای طبیعی با تأکید بر زلزله بم». مطالعات امنیت اجتماعی، شماره 14، ص167-
  4. کاظمی، علی اصغر. (1376). مدیریت بحران‌های بین‌المللی. دفتر مطالعات سیاسی و بین‌الملل. تهران: نشر فرهنگ اسلامی.
  5. کبیری، علیرضا. (1376). «مدیریت بحران». مجله تدبیر، 78، ص31-35.
  6. مرادی، روح‌الله. (1391). مدیریت بحران. تهران: دانشکده افسری امام علی (ع).
  7. معاونت پژوهش‌های اجتماعی و فرهنگی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی. (1400). «راهبرد برای رفع چالش‌های آموزش‌عالی در برنامه هفتم توسعه».

https://farabi.majles

  1. نصراللهی، اکبر. (1389). مدیریت پوشش خبری بحران در رسانه‌های حرفه‌ای. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی دفتر مطالعات و توسعه رسانه‌ها.

وردی‌نژاد، فریدون و شهلا بهرامی رشتیانی. (1389). مدیریت بحران و رسانه‌ها. تهران: سمت.

 

References

  1. Abbasi, M. R., & Shirpey-Ardani, A. A. (2011). Sāzandegī-e siyāsatgozārī-e keyfī dar āmūzesh-e ālī: Chālesh-hā va cheshmandāz-hā [Quality policymaking in higher education: Challenges and prospects]. Proceedings of the Fifth Conference on Quality Assessment in Academic Systems.

https://civilica.com/doc/187983

  1. Aghazadeh, S. R. (2010). Hamāyesh-e mellī-e chālesh-hā-ye modīrīyat va rehbarī dar sāzmān-hā-ye Īrānī [National conference on management and leadership challenges in Iranian organizations]. Islamic Azad University, Science and Research Branch of Isfahan.
  2. Alamdari, S. (2010). Rūykard-hā va negāresh-hā dar modīrīyat-e bohrān [Models and perspectives in crisis management]. Boostan Hamid Publications.
  3. Arbatani, R., Pourezzat, A. A., & Gholipour, A. (2009). Tavānā-ye sākht-e yek model-e jāmeʿ barā-ye farāyand-hā-ye modīrīyat-e bohrān bā rūykard-e amniyatī va nazmī [Developing a comprehensive model for crisis management processes with a security and order approach]. *Majalle-ye ʿelmi pazhūheshī-ye ʿolūm-e polīs, 10*(2), 40-76.
  4. Bagheri, M. A. (2001). Jebhe-hā-ye modīrīyat-e bohrān dar rehbarī-ye payāmbar-e eslām (PBUH) [Aspects of crisis management in the leadership of the Prophet Muhammad (PBUH)]. *Majalle-ye andīshe-ye sādegh, 3-4*, 1-20.
  5. Bergdahl, E. (2019). Is meta-synthesis turning rich descriptions into thin reductions? A criticism of meta-aggregation as a form of qualitative synthesis. Nursing Inquiry, 26(2), e12273.

https://doi.org/10.1111/nin.12273

  1. Finfgeld-Connett, D. (2006). Meta-synthesis of presence in nursing. Journal of Advanced Nursing, 55(6), 708-714.

https://doi.org/10.1111/j.1365-2648.2006.03961.x

  1. Habibi Babadi, A., Beheshtifar, M., & Kazemi, H. (2022). Tafahom va tahlīl-e keyfī-ye chālesh-hā-ye āmūzesh-e ālī dar Īrān [Understanding and qualitative analysis of higher education challenges in Iran]. *Majalle-ye jāmeʿa-shenāsī-ye siyāsī-ye Īrān, 5*(11), 6346-6368.
  2. Hermann, C. F. (1963). Some consequences of crisis which limit the viability of organizations. Administrative Science Quarterly, 8, 61–82.
  3. Haji Khajehloo, S. R., & Zolfi Aghdam, Y. (2010). Achievements, challenges, crises, and drivers of higher education. Parliament Research Center. [In Persian]

https://farabi.majles

  1. Hosseinzadeh Jaghargh, A. (2012). Crisis management in the conduct of Imam Khomeini (RA). Imam Sadegh University Press. [In Persian]
  2. Jafar-Sani, H., Hafeziyan Rad, S. M. J., & Shahsavan, Z. (2018). Challenges and issues in quality assurance of higher education: Emphasizing public universities and institutions in Iran. Proceedings of the First International and Twelfth National Conference on Quality Assessment in Academic Systems, Al-Zahra University. [In Persian]
  3. Kabiri, A. (1997). Crisis management. Tadbir Journal, 78, 1–15. [In Persian]
  4. Nasrollahi, A. (2010). Managing crisis news coverage in professional media. Ministry of Culture and Islamic Guidance. [In Persian]
  5. Mitroff, I. I. (2001). Strategic management of corporation crisis. Columbia Journal of World Business, 6(1), [Page range if available].
  6. Pearson, C. M., & Clair, J. A. (1998). Reframing crisis management. Academy of Management Review, 23(1), 59–76.
  7. Ramezani, R. (2002). Current challenges of universities and Iran’s scientific development system. Quarterly Journal of Research and Planning in Higher Education, 25, 37–62. [In Persian]
  8. Research Deputy for Social and Cultural Affairs, Parliament Research Center. (2021). Strategies for addressing higher education challenges in the Seventh Development Plan. [In Persian]

https://farabi.majles

  1. Reza, M. H. (2015). Investigating the position of mental image (brand) [Master’s thesis]. Islamic Azad University. [In Persian]
  2. Rezaei, A. A., & Bakhtiari, M. (2011). Crisis management. Yadavaran Publications. [In Persian]
  3. Roshandel Arbatani, T., & Salavatian, S. (2010). Designing a model for the role of mass media in pre-crisis management. Iranian Journal of Management Sciences, 5(17), 1–24. [In Persian]
  4. Salehi, G. R. (2021). [Article title]. [In Persian]

https://www.irna.ir/news

  1. Salimi, J., Ghasemi, M., & Abdi, A. (2019). Emerging challenges of Iranian higher education and presenting a conceptual model: A grounded theory study. Journal of Management and Planning in Educational Systems, 12(2), 127–156. [In Persian]
  2. Sandelowski, M., & Barroso, J. (2003). Toward a metasynthesis of qualitative findings on motherhood in HIV-positive women. Research in Nursing & Health, 26(2), 153–170.
  3. Sandelowski, M., & Barroso, J. (2007). Handbook for synthesizing qualitative research. Springer.
  4. Sandelowski, M., & Barroso, J. (2006). Handbook for synthesizing qualitative research. Springer Publishing Company.
  5. Sandelowski, M. (2008). Reading, writing, and systematic review. Journal of Advanced Nursing, 64(1), 104–110.
  6. Shirzad, Z., Rezaeipour, S., & Mehram, B. (2022). Explaining the challenges of Iranian higher education in facing globalization: A phenomenological study. Journal of Management and Planning in Educational Systems, 15(1), 105–128. [In Persian]
  7. Vordinejad, F., & Bahrami-Rashtiani, S. (2010). Crisis management and media. SAMT Publications. [In Persian]

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار